امشب ساعتی پیش با یک فرد لائیک به معنای کاملا بی دین مشغول مباحثه بودم ، مثل همه این تهفه ها در عوالم باستان گرائی اش سیر می کرد و مستندات تاریخی خود را ارائه می فرمود هشت گیگا بایت کتاب فرا روی من نهاد و گفت اینها بخوان مستندات تاریخی من در بین اینها هستند من می گویم چرا پدر پیامبر اسلام عبدالله بود در حالی که کلمه الله بعدها درست شد ؟؟! حالا کی گفته بعدها درست شده یکی از همون یارو هائی که باید تا حالا اسمش را یاد می گرفتیم و یاد نگرفته ایم حرف ایشان مستند است و صد تا یاروی مشهور دیگر که من اسمشان را یاد نگرفته ام او را تأئید می کنند ، عبدالله یعنی بنده خدائی نادیده که احتمالا حضرت عبدالمطلب که از پیامبران بدون کتاب بوده است این نام را بر فرزند خود نهاده و عجیب نیست که در فضائی که همه بت پرست باشند کسی این چنین نام گذاری کند!
احساسات جزو لاینفک دیانت است و دیانت بدون احساسات یعنی هیچ ، اما در نقطه مقابل عرض شود که : دیانتی که مبنای آن تفکر مطهری گونه نباشد و شامل احساسات لطیف و عاقلانه پناهیانی نشود به درد لای جرز هم نخواهد خورد چون فورا خواهد مرد و رحم الله
من قرأ الفاتحة مع الصلوات
وقتی دیانت اندیشمندانه ، عاقلانه ، و عاشقانه نباشد زود خرد می شود ، آیا می دانید بیشتر شبهاتی که در برابر دین مطرح می کنند شبهه های تاریخی و روائی است و به قول یارو گفتنی از روباهه پرسیدند شاهدت کیست فرمود دمبم
آنها شبهه هایشان را به استناد تاریخ ویل دورانت و طبری و یک عده افرادی که خودشان جزو گم شدگان تاریخ اند ارئه می کنند تا چه اندازه خود را مسلح کرده اید !؟
